شما همیشه بزرگوارید آقا!
ما یک وقتهایی کوچک می شویم ...
به اندازه آرزوهایمان !!
و فراموش می کنیم شاید
بزرگترین آرزویی که باید داشته باشیم چیست!!
حضرت آقا!
غم از دست دادن پدر غصه بزرگی است ، آنهم پدری فرزانه و بزرگ مرتبه همچون پدر شما!
هر چند شما که دلتان به خداوند وصل است و خودتان آنقدر بزرگید که تحمل کنید این داغ را!
ولی تسلیت من را هم پذیرا باشید !!
و هرچقدر هم ندبه بخوانیم،
باز تا نشانمان ندهید...
چند چشمه از آن کارهای خوبتان را!
انگار که دنیا را آب ببرد ما را خواب می برد!
چشمهایمان را به زمین می دوزیم؛
انگار که خواسته باشیم نگاهمان را بدزدیم...
کاش جنبه اش را داشتیم که ظهور کنید حضرت آقا!