دلتنگی بهانه نمی خواهد آقا...
همین که روزها می گذرد از دیدن گنبد طلا...
همین که دلم غنج می رود برای نشستن روبروی ضریح ...
همین ها نشانه های دلتنگی ام است...
گوشه ی صحنی ...
کنج رواقی...
پنجره ای از ضریح...
هچکدام سهم ما نمی شود از شما آقا!!
چشم انتظار دعوتتان می مانیم...